بررسی تجربی و مقایسه ضرایب آیرودینامیکی دمهای h شکل و v شکل یک مدل هواپیما

از آنجا که مجموعه دم (tail) یکی از قسمتهای اصلی هواپیماست که وظیفه تریم (trim)، پایداری و کنترل (stability & control) هواپیما را بر عهده دارد، مطالعات زیادی بر روی آن انجام و انواع گوناگون آن طراحی و ساخته شده است. در واقع یک مجموعه دم باید توانایی ایجاد پایداری مورد نیاز هواپیما را داشته باشد و ضمن دارا بودن ویژگیهای آیرودینامیکی مطلوب، وظیفه کنترل و تریم هواپیما را به خوبی انجام دهد. با توجه به مأموریت و پیکربندی یک هواپیما انواع متفاوتی از مجموعه های دم را می توان به کار برد و از آنجا که در هواپیمای مورد تحقیق از دو نوع دم هفتی شکل (دم v) و دم h شکل استفاده شده است و با توجه به اینکه انجام تستهای تونل باد یکی از معتبرترین روشهای تخمین نیروها و ضرایب آیرودینامیکی می باشد، تستهای تونل باد مورد نظر در یک تونل باد مادون صوت بر روی هر دو نوع مجموعه دم انجام گرفته و رفتار آیرودینامیکی این دو نوع دم مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. تحلیلهای انجام شده نشان می دهند که دم هفتی شکل در مقایسه با دم h شکل پسآی کمتری ایجاد کرده و ضریب گشتاور پیچشی را که بر پایداری هواپیما موثر است، افزایش داده است. در مجموع پارامتر هواپیما با دم v شکل در مقایسه با دم h شکل افزایش یافته است که این افزایش موجب افزایش مداومت پروازی و برد هواپیما می شود.